Każdy z Was to przeżył. Wracasz do domu po jednym grzecznym piwie z kumplami. Drugie piętro to wyzwanie jak atak szczytowy na Everest.
O godzinie 3:15 delikatnie przekręcasz klucz w drzwiach i jak ninja wchodzisz do mieszkania potykając się o czyjeś nogi.
Mijają cztery sekundy, orientujesz się, że to Twoje nogi, ale nie za bardzo chcą współpracować. Trudno, można to zwalić na smog i niskie ciśnienie.
Kuchnia, szklanka soku, przemycie twarzy lodowatą wodą, chyba się udało, żonka nadal śpi. Pierwszy checkpoint za Tobą.
Powoli suniesz do pokoju. Dobrze wiesz, że bardziej przypomina to łyżwiarstwo figurowe, niż pewny marsz po swoje. Tak blisko, a tak daleko.
Misja prawie zakończona, smak zwycięstwa czuć w ustach tak wyraźnie jak gorzką żołądkową. Sięgasz do kontaktu, zapalasz światło i widzisz ten wzrok.
Co robisz?
Comments